We vertellen graag verhalen
Aan onszelf in ons hoofd
Of aan anderen rondom ons.
Verhalen over wat is,
Over wat was en wat zal zijn.
Leuke en minder leuke verhalen
Grappig en droevige verhalen.
En zo vertellen we en geven zin.
Geven doel en betekenis aan ons leven.
Door storm en wind naar binnen gedreven
Hebben we nood aan bescherming
Zoals in het leven na grote tegenslag
Voelen we ons machteloos en klein.
Maar gelijk na de storm
De zon het water doet verdampen
Krijgen we moed en energie
Van een vriendelijk woord of een stralende glimlach.
Als we feesten om de liefde
Is onze eigen liefde dan ook een feest?
Als we geschenken geven om de liefde
Is onze eigen liefde dan ook een geschenk?
Als we geloven in de liefde
Is onze eigen liefde dan ook geloofwaardig?
Hoe vermaken we onze liefde
Tot een geloofwaardig geschenk, een echt feest?
Letter voor letter, woord voor woord, zin na zin
Lezen we in boeken verhalen over mensen
Mensen die worstelen met het leven
Mensen die genieten van het leven
Verhalen die ons leven verrijken.
Minuut voor minuut, uur na uur, dag na dag
Leven we ons leven tussen andere mensen
Mensen die worstelen met het leven
Mensen die genieten van het leven
Mensen die ons leven verrijken.
Leven is als lezen, lezen is als leven.
Lezen doet ons leven.
De vijver strekt zich uit
Met oranjegele knoppen op witte bloemen
Tussen groene drijvende hartjes.
De ontelbare wortels in de modder
Vermaken zwart stinkend slijk
Tot weldadige geuren
En prachtige kleuren.
God,
Vorm ons tot waterlelies
Dat wij haat en stinkende taal
Vermaken tot weldadige en prachtige verbondenheid.
Jij keek naar mij en zag mij
Gewoon zoals ik ben
De schone schijn, het fake
Daar keek jij los doorheen.
Zo bracht je mij tot leven
Een tweede, onverwachte geboorte
Aanvaardend mijn gebreken
Aanvaardend heel mijn zijn.
Ik hield je liefde in mijn handen
Zacht en weerloos
Een pasgeboren baby.
Een waterval ontroering
Jouw kwetsbaarheid bij mij
Jouw grenzeloos vertrouwen.
Moeten we juichen of wenen
Dat 75 jaar na Auschwitz
De laatste getuigen worden gekoesterd,
Nog steeds joodse graven worden beschimpt.
Moeten we hopen of wanhopen
Dat 75 jaar na Auschwitz
Geen mensen meer worden vergast,
Nog steeds mensen onverdiend worden vervolgd.
We weten misschien niet hoe ons te voelen
Maar wel wat we moeten blijven herinneren
Dat onrecht steeds dient benoemd en verworpen
Het nooit mag worden ontkend en vergeten
In naam van gisteren, vandaag en morgen.
We planten een boom, onze vriendschapsboom
Met zaadjes van nieuwsgierigheid en plezier
In een bodem vol inlevingsgevoel.
Samen verzorgen we onze boom
Snoeien de takken van jaloezie en ergernis weg
Geven elke dag een scheutje begrip en geduld.
Onze vriendschapsboom wordt hoog en sterk
Een brede kruin om in te schuilen
En deugddoende vruchten die doen leven.
De zon schijnt door het raam
Werpt vormen tegen de muur.
Mijn ogen volgen de dansende schaduwen.
De wereld toont zich duidelijker dan ooit
Helder afgelijnd en zuiver zwart/wit.
De eenvoud van de schaduwwereld
Trekt aan,
Stoot af,
Verwart.
