Van iets slechts iets goeds maken
Lijkt op het eerste zicht absurd
Want wat slecht is, blijft toch slecht
En moeten we zo snel mogelijk achter ons laten.
Maar het slechte ombuigen tot het goede
Is het mooiste wonder van het leven
Zoals verdriet en afscheid
Omvormen tot een nieuw begin
Of haat ombuigen tot verbondenheid.
Ik wens jullie allemaal kracht en de hoop
Dit wonder te mogen ervaren of waarmaken.
Dank je wel, zie je plots
Ik had je bijna niet gehoord
Zo zacht en breekbaar was je stem.
Dank je wel, zei je oprecht
Ik voelde mij blozen en groeien
Mijn dag kon niet meer stuk.
Dank je wel, zei je spontaan
Drie eenvoudige woorden
Die leven geven en verbondenheid scheppen.
Telkens ik jou kan blijven zien
Als mens, op mij gelijkend
Kan ik jou echt geen kwaad meer doen
Kan ik jou nooit meer kwetsen.
Telkens ik jou kan blijven zien
Als mens, op mij gelijkend
Kan ik je moeilijk afwijzen
Als jij mijn hulp broodnodig hebt.
Laten we elkaar steeds blijven zien
Als mens, op onszelf gelijkend.
Ons oordeel over elkaar, zo snel gemaakt
Met één blik of één woord, keuren we af
Zelfs zonder voordeel voor onszelf
Eerder schamele hoop, op bevestiging.
T’is niet gemeenheid, die ons drijft
Wel onnadenkendheid, wat erger is
Want is gebrek aan hart voor elkaar.
Natuurlijk mocht de vakantie
Nog wat langer blijven duren
Achteroverliggend in de tuin
Met de zon op je hoofd.
En natuurlijk sta je niet te springen
Om weer veel dingen te moeten
Zoals vroeg opstaan en je haasten
Een hele dag opletten en luisteren.
Maar misschien heb je wel een beetje zin
Om antwoorden te ontdekken
Op vragen die je nog niet kende
Of nieuwe mensen te ontmoeten
En zo jezelf beter te leren kennen.
Dàt alles en vooral dat je mag groeien
In verwondering en mens-zijn
Wens ik je toe voor dit nieuwe schooljaar.
Staan voor een grote inspanning
Is als staan voor een hoge berg
De top onzichtbaar in de wolken
Met voor ons de weg stijl omhoog
Zakt de moed ons in de schoenen.
Maar elke kleine stap vooruit
Is een stap dichter bij ons doel
Eén stap per keer
Koppig en vastberaden
Eén stap per keer
Ik wens het jullie allemaal toe.
De angst verdeelt het land
Want links vreest rechts
En rechts vreest links
Het midden vreest de twee.
De angst verspreidt de haat
Vertwijfeling breidt uit
Bestaat een goede keus?
Want langzaam rijpt besef
Niet angst verdeelt het land
Maar het land verdeelt de angst.
Wanneer de angst regeert
Lijkt alle hoop verdwenen
En reden om elkaar graag te zien
Verdampt, voorgoed verloren.
Doch als de angst regeert
Kan alleen de hoop ons redden
Als we durven geloven
In de kracht van elke mens
Om te zoeken naar verbondenheid
Waard om elke dag voor te vechten.
26 mei 2019 – verkiezingen
Tik, tik, tik, tik, tik
De emmer druppel langzaam vol
Tik, tik, tik, tik, tik
Voor één emmer duizenden druppels
Tik, tik, tik, tik, tik
Hoe onbetekenend is één druppel
Tik, tik, tik, tik, tik
Deze emmer vol, die andere emmer leeg
Tik, tik, tik, tik, tik
Elke druppelt telt
Tik, tik, tik, tik, tik
Welke emmer wil ik vol?
Tik, tik, tik, tik, tik.
Waarom hebben we zoveel angst
Voor een klein beetje stilte?
We praten en praten en praten
Zonder altijd veel te zeggen.
We kunnen elkaar zoveel vertellen
Luisterend naar de stilte
Diep in de ogen kijkend
Verbondenheid scheppend.
