Een mooi verhaal van Ish Ait Hamou
Het Leven en de Dood zaten samen op een bank. En terwijl het Leven heel gelukkig voor zich zat te staren keek de Dood heel teleurgesteld naar beneden.
“Wat is er? Je ziet er somber uit vandaag” vroeg het Leven
“Niemand begrijpt me. Ze moeten me niet hebben. Kijk ze eens van jou genieten, terwijl ze me verafschuwen” antwoordde de Dood
“Dat is toch normaal? De meeste genieten van me terwijl jij ze afschrikt”
“Afschrikken? Waarom? Ik ben niet donker. Ik ben niet helder. Mijn bries is niet koud, niet warm. Ik pijnig niet, ik genees niet. Ik ben geen dief, ik neem geen bezit, enkel een rijke ziel. Ik ben gestuurd, voor hen te vroeg, voor hen te laat, maar ik ben altijd op tijd. Zijn ze bang dat ik jou stopzet of dat ik ze ergens anders een vervolg geef? Want ik ben enkel jouw resultaat, jouw vervolg. Heb ik gefaald om begrepen te worden of heb jij gefaald om hen uit te leggen wie ik echt ben? Oh Leven, denk jij ze gelukkig te maken door mij te verbergen? Laat ze mij leren kennen, je zal me dankbaar zijn. Ik wil niet geliefd worden, dat neem ik niet van je weg, maar ik moet begrepen worden. Want wie mij begrijpt, zal jouw begrijpen en wie jou begrijpt, die neem ik naar een mooie plek. Afschrikken? Waarom? Ik ben niet donker, ik ben niet helder. Ik ben jouw resultaat. Ik ben enkel een zeker vervolg van jouw twijfelachtig begin”
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...