“Ik geef mijn leven voor jou”
Het lijkt bovennmenselijk om te zeggen
Ondenkbaar om te doen
Minstens overdreven om te overwegen.
Toch doen we het dagelijks
Wanneer we aandacht geven
Tijd, steun en bemoediging
Dan geven we kleine stukjes
Van ons eigen leven.
We zeggen dagelijks gedachteloos hallo
Een begroeting langs onze neus weg
Goeie morgen, goeie dag, goeie avond.
Zo gewoon en alledaags
Betekent het toch net heel veel
Voor wie we begroeten
Want wanneer zelf niet begroet
Voelen we ons onzichtbaar
Afgewezen of genegeerd.
Soms moeten we een kiwi durven zijn
Zacht vanbuiten
En vol energie vanbinnen;
Levengevend,
Gevuld met zaadjes
Zaadjes vol moed
Om steeds opnieuw
Te kunnen beginnen.
Misschien is geloven in God
Geloven dat het goed is
Om vanuit het standpunt van God
Naar de wereld te kijken.
Een beetje vanop afstand
Het geheel overzien
Met betrokkenheid voor iedereen
Zonder zelf betrokken te zijn.
Het standpunt van God
Schept klaarheid en perspectief
In de problemen van elke dag
En relativeert ons eigen grote gelijk.
Hoe ontoereikend onze woorden
Om te zeggen wat we echt voelen
We stamelen en stotteren
We hakkelen en brabbelen
Over liefde, geloof en hoop
Over verdriet en teleurstelling
Over wat bij het leven hoort.
Vaak valt sorry zeggen
Echt heel moeilijk
Niet omdat we geen spijt hebben
Maar wel bij gebrek aan moed.
Moed onze kwetsbaarheid te tonen
Moed de ander te vertrouwen
Moed te geloven in verandering
Moed om graag te zien.
Ik wens jullie allen heel veel moed.
Soms is luisteren
Naar wat niet wordt gezegd
Belangrijker dan luisteren
Naar wat wel wordt gezegd.
In de stiltes tussen woorden
Kan je horen wat de ander nodig heeft.
Kunnen we nog zwijgen
En aandachtig luisteren
Wanneer ons hoofd zich vult
Met eigen vragen en verhalen.
Kunnen we nog zwijgen
En aandachtig luisteren
Wanneer we ons tekort
En onheus behandeld voelen.
Kunnen we nog zwijgen
En aandachtig luisteren
Wanneer een ander spreekt
Anders dan het eigen denken.
Kunnen we nog zwijgen
En aandachtig luisteren?
Wat zou er gebeuren
Als we het echt zouden doen
Elke dag leven
Alsof het onze laatste is.
Geen oppervlakkigheden
En lege momenten meer.
Wat een ander denkt of zegt
Doet er plots niet meer toe
Behalve van die mensen
Die er echt toe doen.
De vasten is begonnen
Vorige week op aswoensdag
Een dag om volop stil te staan
Bij de eindigheid van je leven.
Gedenk dat je sterfelijk bent
Het geeft je leven zin en richting.
Het einde van je leven
Is ook je einder, je horizon
Waartegen alles betekenis krijgt
En in het juiste perspectief wordt geplaatst.
