Als kind keken we lang uit
Naar de komst van Sinterklaas
Verlangden naar snoepgoed en speelgoed
Dat ons zomaar werd gegeven.
Nu we zoveel groter zijn
En niet meer in sprookjes geloven
Stelt het leven ons elke dag de vraag
Voor wie willen wij de Sint zijn?
Wie willen wij zomaar geven
Zonder iets terug te verwachten?
Nu de advent is begonnen
Kijken we uit naar kerstmis
4 weken wachten op de geboorte
Van een eenvoudig mensenkind
Een kind dat nergens welkom was
En geboren werd in een afgelegen stal.
Hoe vreemd dat we 2000 jaar later
Deze geboorte herdenken
Met het kopen van bergen cadeautjes
Om tegelijk de deuren te sluiten
Voor de vreemdeling op de vlucht.
De noodzaak van vergeving
Is niet dat je de ander
Bevrijdt van zijn schuld.
Die bevrijding is goed
Maar niet noodzakelijk.
De noodzaak van vergeving
Is dat je jezef bevrijdt
Van de last van boosheid en wraak
Enkel zo kan je jezelf bevrijden van het onrecht
Dat jou werd aangedaan
En opnieuw verder gaan met je leven.
Durven we voluit gaan
Voor onze eigen dromen
En doen waarin we zelf geloven
Zonder angst voor veroordeling.
Of slikken we onze dromen in
Voor de goedkeuring van anderen?
Durven we te dromen?
Breken en delen
Lijkt minder voor mezelf
Want is meer voor de ander.
Breken en delen
Is ook voor mij meer en niet minder
Want is meer verbondenheid en liefde
En meer gemeenschap en toekomst.
Breken en delen
Is bovenal meer mens worden.
Durven we neen zeggen
Tegen onrecht in de wereld
Neen tegen haatdragende brandstichting
Neen tegen een wij versus zij denken
Neen tegen een harteloos groepsdenken
Durven we neen zeggen
Onszelf kwetsbaar opstellen
Kiezen voor de kwetsbaarheid van de ander
Durven we neen zeggen?
Neem mij bij de hand
Als het niet meer gaat
Neem mij bij de hand en toon mij
Jouw pijn en jouw verdriet
Dan kan ik meevoelen
Een steun zijn die er toe doet.
Als het niet meer gaat
Neem mij dan bij de hand.
Durven we geloven
Dat ooit de wapens zwijgen
Geen legers meer die strijden
Om geld, om macht, om roem.
Durven we geloven
Dat ooit broederschap geen droom meer is
Maar dagdagelijkse realiteit
In zorgen voor elkaar
Over alle grenzen heen.
Durven we geloven?
Wanneer je mij jouw probleem vertelt
En ik enthousiast
Mijn oplossing voorstel
Zeg dan stop!
Want je hebt nood aan een luisterend oor
Niet aan mijn oplossing.
Wanneer je verdrietig bent
En ik ongevraagd
Mijn goede raad geef
Zeg dan stop!
Want je hebt nood aan een luisterend oor
Niet aan mijn goede raad.
Afscheid nemen doet verstillen
Denken aan wat is geweest
Met dankbaarheid en vreugde
Met verdriet en spijt
Dat alles en nog veel meer
Voelen we door elkaar.
En zo is afscheid nemen
Steeds verwarrend en complex
Want meerduidig en vermoeiend
Maar bovenal o zo belangrijk.
